we don't need your education

aylardır hof şunu yetiştiremedim, aman bunu halledemedim diye hayıflanıyorum. kime ne faydası var? hiç! insanlara ne kadar zor durumda olduğumuzu anlatmak zorunda değiliz. mesela yaşadığım extrem bir durum var, benzerlerini yaşayan veya yaşayacak olan birilerini görünce anlatmadan edemiyorum. halbuki ne gerek var değil mi? anlatmaktaki amacım öğüt vermek mi, yoksa hayatın bana ne kadar acımzasız davrandığından onları da haberdar etmek mi? aslında durup düşünecek olursak görünen o zor hayatın yanında beni çok rahatlatan şeyler de var. belli bir duruma mahkum olmuş, sıkıntı çekiyorum. daha ne kadar sürecek belli değil, bütün sosyal hayatımı etkiliyor. ne kadar kötü değil mi? olaya şöyle de bakabiliriz; kendi halimde takılmak istiyorum, bunun için büyük fırsat. ya da bu olayla alakasız olarak benim durumumda olan insanların yaşamaya mahkum olduğu bazı şeyler var. ben bunları ya hiç ya da çok az yaşıyorum. genele göre çok şanslıyım aslında. ama nedense insanlara durumun hep zorluğunu anlatasım geliyor. allah'a şükür, kolaylaştırıyor desem kendime haksızlık etmiş olacağım sanki. o kadar da kolay olmadığını bilmeliler diyor bir yanım. bu olayların dışındayken, bunu yaşayanlara ne kadar anlayışsız davarndığımı hatırlayıp, herkese bildirmek istiyorum. zaten herşey çok zor, benim işlerimi yetiştirebilmem mucize vs. tabi bu durumda herkes kendi kafasında tavsiyeler oluşturmaya başlıyor. ne yapalım arkadaş, şikayet ettiysen tavsiye arayışındasın demektir, otur dinle. e madem zor yapma, az yap, çok yap, boşver, devam et, napalım bu iş öyle kolay değil, e peki bıdı bıdı versen olmuyor mu, neden olmuyor, sen yapmadın tabi, böyle kolayına geldi baştan sıkı tutsaydın vs. vs..... insanlar tam olarak durumu bilmeden konuşuyorlar. şikayet etmeye hakkım yok, onlara yakınan bendim, tavsiye verecekler elbet. peki madem tavsiyelerden bıktım neden derdimi anlatıyorum? bu işin zorluğunu anlatmasam nerden bilecekler? görüyorlar evet ama anlatıp durmasam aa yazık deyip geçecekler. geçenlerde psikoloijik danışmanım babam söyleyince dank etti kafama; kimseye yapamadığın, yetişemediğin şeyleri anlatmak zorunda değilsin, olmayan şeyi sen söylemesen nerden bilecekler. aa doğru, ama gel de uygula.

yanlız şöyle de birşey var, sen yakınmasan da insanlar tavsiye vermeye aç! mutlaka onun dediğini yapmalısın. senden daha iyi bilen birileri mutlaka vardır, sen cahil ve gençsin nerden bileceksin. bırakırsanız tecrübe edeceğim teyzeler amcalar..