7 Haziran 2008 Cumartesi

100%

gitmeden önce post ettiğim ödevden 100 almışım. mailde görünce bile hatırlamadım. ben hepsini geçtim zannediyordum. hepsinden 100 alınca karıştırıyor insan. gelirgelmez final sınavı talep ettik, bitirdik, yolladık. sonuç gelince de hemen bir sonraki derse kaydolacağım. bugün sonuç belli olmadan yeni derse kaydolamayacağıma dair babamı ikna etmeye epey bi uğraştım. durum öyle bir hal aldı ki -gerçi yıllardır böyle görünüyor- sanki ben okumayı istemiyormuşum da babam zorluyormuş gibi. kendim istiyorum elbet ama şimdi misafirler fln hani azcık dinlenseydim diyorum. biliyorum böyle diye diye aylar geçer de farkında olmam. biran önce bitsin de kurtulayım.ne kadar garip mahluklarız değil mi? bile isteye yaptığımız birşeyden bile hemen kurtulmayı istiyoruz.

babam da internetten ders almaya başladı. bugün psikolojiyle ilgili bir dersi vardı. zor insan tiplerini ve bunlara karşı nasıl davranılacağını anlatıyordu. 10 tane zor insan tipi var ve hepsinde kendimden birşeyler buldum. hatırladıklarımdan yazayım. ben bilirimci tip, hayırcı tip, evetçi tip, belkici tip, alaycı tip, asabi tip, olumsuzluk abidesi. maşallah hepsinden birazım. babamla birlikte bu dersi dinledikten sonra insan tipleriyle ilgili ufaktan birşeyler yazmıştım ama var olan sayılı arkadaşımı da kaybetmemek adına sildim :) aslında kesin o arkadaşlarımın da sinir olduğu konulardır bahsettiklerim ama yine de dile getirmesem daha iyi :) geldiğimden beri aldığım bir karar var no gıybet.

oraya gittiğimiz ilk günde burayı tamamen unuttum. nasıl bir hayatım vardı ne yer ne içerdim en son kimlerle görüştüm aklıma bile gelmedi. sanki yıllarıdır ordaymışız gibi hiç geri dönmeyecekmişiz gibi yaşadık. son güne kadar ne gittiğime inanabildim ne de döneceğime. bu sefer kalbim aklım tamamen orda kaldı. duyduğum özlemi anlatamam. canım hiç istemese de tekrar burdaki yaşama alıştım gitti. hayalimdekileri canlı tutmaya o kadar uğraştım ki.. ama yine de dünya meşgalesi işte tekrar daldım. bu duyguyu herkes hissetmeli. neyi özlüyorum, neden bu kadar hiç bilmiyorum. ama içimde dayanılmaz bir şekilde o mekanların havasını soluma isteği var. devamlı gitmek gitmek.. ve her defasında da sanki ilk kez buluşuyormuşuz gibi heycanlanmak istiyorum.