27 Ağustos 2009 Perşembe

düşenin dostu olmaz


geçenlerde en sevdiğim bardağımın içi çayla dolu olduğu halde rüzgarda uçarak kırıldı. onun en sevdiğim bardak olduğunu kırılınca anladım. kırılan parçaları hala atamıyorum. bir daha aynısından nerde bulurum bilmiyorum. aslında ona benzer zilyonlarca bardağım var ama o başkaydı. buraya fotoğrafını eklemiştim, nazara geldiğini düşünüyorum. artık yeşil çay da içemem.

ayrıca dün de takım halinde bir arada kalmış son bardak setinden de bir bardak eksildi. bu bardaklar geçinmeyi bilmiyor. altısı biraraya gelince mutlaka bir anlaşmazlık bir anlaşmazlık... koskoca rafa sığamıyorlar. birini göndermeden rahat edemezler. inanmazsınız çay kaşıkları da öyle. geçen bir baktım 11 taneler. diğeri nerde dedim. yok biz görmedik bilmiyoruz bıdı bıdı. mızmızlar birlikte yaşamayı öğrenemediler birtürlü!