bugün gitmem gereken yere gitmemek için uyandığımdan beri bahane üretiyorum. ama hepsi gerçek. bir; yalnız gitmek istemiyorum, birlikte gideceğimiz arkadaşın sanırım işi var, iki; midem bulanıyor, gırtlağımda bir alev yanıyor gibi bir haldeyim, üç; gidince uzun süre oturmaktan yorulacağım, dört; sadece bir kere ve hatta hiç görmediğim insanlar da olabilir, beş; arabayı başkası sürsün, altı; gideceğim yerde çok kasis var, her seferinde istop edicez diye ödüm kopuyor, yedi; hava bir kapatıyor, bir açıyor.
araba kullanmaktan nefret ediyorum. çünkü kullanamıyorum. m. yalnızken çok daha iyi kullanıyorsun biliyorum diyerek beni rahatlatmaya çalışsa da öyle değil. gideceğim yer arabayla en fazla 5 dk. ama yine de siteden arabayı çıkarmak, beni izleyen güvenlik görevlilerini görmemiş gibi yapmak vs. çok çok zor. üstelik gideceğim saati ve daire numarasını da unuttum. halbuki 2 hafta önce çok iyi biliyordum. tekrar sormaya utanyorum. aman hatırlamak zorunda değilim ki canım. benim de kendimce kafamda bir dolu şey var. kaç tane şifre aklımda tutuyorum haberin var mı?
skip to main |
skip to sidebar
